วันจันทร์ที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561

เดินทางด้วยรถไฟสายเหนือ

รถไฟลำปาง เป็นชุมชนใหญ่ มีส่วนบำรุงรักษาทาง คลังน้ำมัน
การเดินทางด้วยรถไฟเป็นการลงทุนที่ไม่คุ้มเลย แต่รัฐก็จัดสวัสดิการนี้ให้ประชาชน สังเกตุหลายเส้นทางที่ใช้คนโดยสารน้อย จะมีขบวนตู้นอนแหละที่ไม่ค่อยว่าง
สายแล้วหมอกยังหนาอยู่เลย เวลาผ่านเส้นทางที่เป็นป่าเขาช่วงแม่ทะ
ผ่านแปลงมันสำปะหลัง แถบนี้เป็นพืชไร่ใบยังเขียวสดยังไม่ทิ้งใบทั้งๆที่จะปลายเดือนพย.แล้ว ปีนี้อากาศประหลาดฝนหมดช้า  เกษตรกรกำลังขุดก็มีดินแถวนี้สีเข้ม น่าจะเป็นระยอง 5 ระยอง 9 กษ50 ระยอง 11

หลังจากสถานีแม่เมาะก็จะเป็นช่วงที่ทางรถไฟคดเคี้ยวเป็นงูเลี้อยผ่านเขาหลายลูก ป่าแถวนี้เป็นป่าไผ่ สัก เป็นช่วงที่ไม่มีสัญญาณ ผ่านชุมชนเล็กๆ ผาคอ มันสำปะหลังมีให้เห็นประปราย แต่ขี้ไก่ย่านเป็นพืชเก่งในทุกพื้นที่ ถึงผาคัน รถไม่ได้จอด ผ่านอุโมงค์ห้วยแม่ซ้าย ซึ่งเป็นอุโมงค์สั้นๆ


จากสถานีบ้านปินไปสถานีเด่นชัยผ่านชุมชนมากขึ้น มีไผ่ปลูกหน้าตาแปลกๆและปลูกขายลำ ส้มโอ ส้มเขียวหวาน ความสูงต้นไม้เฉลี่ยลดลง  ไม้ฉำฉาสูงกว่าไม้ป่า ไผ่ออกดอกเป็นพันธุ์ที่ออกดอกแล้วตายหรือไม่ไม่ทราบ หวังว่าในธรรมชาติก็จะมีรุ่นใหม่หมดแทน ต่างจากไป่ปลูกที่ขยายจากต้นไม่กี่ต้นทำให้เกิดปรากฏการณ์ไผ่ตายขุยที่กระทบต่อการผลิตไผ่ในอดีต  ผ่านเส้นทางที่สวยงามอีกเส้นหนึ่ง เรียบริมน้ำ ถ้าต้นไม้สูงจนสามารถมองทะุลุถึงลำน้ำได้คงงดงามไม่น้อยเป็นอุโมงค์ต้นไม้ ทางรถไฟผ่านภูมิประเทศที่แตกต่างกันมาก จากที่ป่ามาสู่เกษตรกรแบบเต็มรูปแบบจนปรับตัวไม่ทันเลย


พื้นที่นากว้างใหญ่



อุโมงค์เขาเพลิง ยาวกว่าอุโมงค์ก่อน ผ่านพื้นที่วนเกษตร ปลูกทุเรียน ลางสาดบนภูเขาผสมผสานกับป่าได้อย่างลงตัว พืชพวกนี้ต้องการร่มเงา ทั้งต้นไม้ป่าและเขาสูงที่บังแสงบางช่วงของวันทำให้ทุเรียน ลางสาดเติบโตได้ดี ไม่ม้านแดดเช่นที่ปลูกแบบเชิงเดี่ยว  ตามด้วยอุโมงสั้นๆอีกอัน


ถ้ารวมอุโมงขุนตาลแล้ว รถไฟสายเหนือผ่านเส้นทางที่เป็นภูเขาด้วย 4 อุโมงค์  ผิดกับปัจจุบันที่มีเทคโนโลยีขั้นสูงแต่ไทยก็ยังไม่มีอุโมงค์ลอดเขาเพิ่ม ที่ช่วยให้สัตว์ป่าไม่ต้องถูกชนในการข้ามทางที่ผ่านป่า
ถึงบางกระทุ่มหมอกหนาจากการเผาฟาง เมฆครื้มมาแล้ว
อาหารบนรถไฟเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่ง นอกจากอาหารที่ขายจากตู้สเบียงแล้ว ก็มีจากท้องถิ่นที่รถไฟผ่าน เข้าเขตพิจิตรก็มีเม็ดบัวมาขายและอีกหลายอย่างนั่งรถไฟไม่ต้องกลัวอด แถมบริการถึงที่ วันนี้พ่อค้าแม่ค้าบ่นคนน้อยจัง พิจิตรเพิ่งจะเริ่มไถนากันหลังจากน้ำท่วมลดลง นกปากห่างมาหาอาหารอย่างสำราญ อาหารบนรถไปที่เป็นข้าวกระเพราไข่ดาวจะทำใหม่ๆที่ตู้เสบียงคนขายจะได้เป็นเปอร์เซ็นต์ "ต้องขยันเดินบ่อยๆ" คุณลุงบอก อาหารรถไฟไม่แพง รวมทั้งของที่ชาวบ้านรายทางเอามาขายเป็นช่วงไปด้วย นาแถวพิจิตร  ชุมแสง นกปากห่างเยอะมาก มารอหาหอยกินหลังจากไถดินหอยในดินจะถูกพลิกขึ้นมาให้นกหากินได้ง่าย
แถวนี้ทำนาได้ในช่วงแล้งเท่านั้นเนื่องจากกว่าน้ำจะลดก็ปลายพ.ย. บางบริเวณน้ำยังสูงอยู่ การใช้สารเคมีอาจน้อยกว่าแหล่งอื่นๆ

ผ่านริมบึงบอระเพ็ดมีการเลี้ยงสัตว์น้ำ สถานที่แสดงโชว์จรเข้ เห็นหญ้าพงรกมาก ยังคิดว่าหลายๆปีมาถางแล้วปลูกพืชน่าจะได้ประโยชน์จากความสมบูรณ์ของที่ดินที่สะสมมา ถางและเผาจัดการให้ดีก็นำมาใช้ประโยชน์ได้

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น