ทำงานที่บ้านและที่ทำงานช่วงโควิด2563

เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ทำงานที่บ้านหรือมาที่ทำงาน ไม่ได้เดินทางไปต่างจังหวัดยาวนานมาก ๆๆๆ ต้องพยายามตัดใจมากๆ ยอมให้เสียงานไปแบบช่วยอะไรไม่ได้ การงดเดินทางที่เข้มงวดทำให้มีผลกระทบต่องานวิจัยอย่างมาก ยอมสูญเสียข้อมูลที่เอาคืนกลับมาไม่ได้
ช่วงแรกๆของการใช้พรบ.และการเริ่มระวังการแพร่ระบาดของโดวิดหลายทีมก็รู้สึกกลัวที่จะเดินทางแม้ในจังหวัดเดียวกันก็ไม่อยากไป คนที่เราไปเจอก็คงกลัว เราจะไปเจอใครข้างหน้าก็กลัว ต่างคนต่างกลัว งานสำรวจสัมภาษร์ก็ชลอไป ก็หมดฤดูการปลูกข้าวโพดหลังนาไป การหาพี้นที่ช่วงหลังเกษตรกรปลูกก็จะยากหน่อยต้องหาช่องทางอื่นๆ เราไม่รู้จักโรคและไม่ทราบสถานการณ์ที่เกิดขึ้นและระบาดของเขาที่จะทำให้รู้สึกปลอดภัย แต่การไม่เดินทางช่วงแรก ได้ประโยชน์มากมากเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพ การรักษาตัวเองของร่างกายมนุษย์ เราไม่จำเป็นต้องไปโรงพยายาลบ่อยๆก็ได้ อาการเล็กน้อยรักษาเองได้ ทำให้ผู้คนมั่วใจในเรื่องร่างการรักษาตัวเองได้มากขึ้น  ถ้าจะให้ดีประเทศเราน่าจะมีบริการของแพทย์ที่ตรวจรักษาให้แบบออนไลน์นะ ให้คำแนะนำเบื้อต้นได้ ไม่ต้องเดินทาง ในเคสที่ไม่จำเป็นต้องเข้ารับการรักษาที่รพ.เราคงลดภาระงานของหมอ โรงพยาบาลได้เยอะ อากาศก็จะดีเนื่องจากการเดินทางลดลง

แต่ทำงานกับพืชช่วงพค.เป็นช่วงปลูกมันสำปะหลังต้องพยายมามให้ทีมที่สามารถพอที่จะเดินทางได้ช่วยหรือก็ต้องยอมปลูกล่าไป ยังต้องลุ้นอยู่ว่าจะได้ปลูกช่วงไหน 3 แปลงเลย พร้อมๆกับรอจังหวะของฝน ซึ่งถ้าไม่ได้ปลูกปีนี้ปีหน้าจะไม่มีแปลงให้เก็บข้อมูลต่อ ยังไงก็ต้องปรับตัวกันต่อไป
ขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ทั้งหลายที่ช่วยเหลือเนอะ