เวียดนามกรกฎาคม 54

20 กค 54 เช้าเดินทาง กว่าจะถึงที่พักก็เที่ยง การเข้าประเทศนี้ไม่ต้องใช้เอกสารใด ๆ คนไทยไม่ต้องใช้วีซ่า ประหยัดทรัพยากรดีจังเลย แต่รอกระเป๋านานมาก จนคิดว่าไม่ได้เอามาเสียแล้ว
มีเวลาน้อยในการเตรียมตัวสำหรับการเดินทางครั้งนี้ ต้องเตรียมงานเอกสาร โปสเตอร์ และ presentation ไม่ค่อยมีเวลาหาข้อมูลอะไรมากเกี่ยวกับเวียดนาม รู้แต่ว่าเป็นคู่แข่งในการผลิตพืชผลเพื่อการส่งออกโดยเฉพาะข้าว มาครั้งนี้ที่ฮานอย เมืองหลวงของเวียดนาม ทางโครงการเลือกเป็นที่ประชุมสรุปงานสำหรับทุกประเทศที่ร่วมงานกันมา คุณชินดี้ก็มาด้วย งานนี้เหมือนกับการประชุมหลายประเทศมากกว่าการประชุมผู้มีส่วนได้เสียของเวียดนาม ซึ่งต่างจากบ้านเราที่เราให้ความสำคัญกับคนของเรามากกว่า แต่ก็มีประธานร่วมอีก ทางเจ้าภาพเขาจัดให้มีบรรยากาศกันเองห้องประชุมไม่ใหญ่

บรรยากาศก่อนเรื่มประชุม วันแรกช่วงเช้าก็รายงานส่วนของเวียดนามก่อนเลย พอช่วงบ่ายก็ถึงคิวแต่ละประเทศ เราเสนอเองด้วยความเกร็งและกังวลเรื่องภาษา แต่ก็เน้นพูดช้า ๆ ชัด ๆ ทำสไลด์โปร่ง ๆ ไม่แน่นด้วยตัวหนังสือ ใช้เวลาประมาณ 12 นาทีก็เสร็จคนอินเดีย ศรีลังกายังชมว่าดีเลย คือ นำเสนอได้ครอบคลุมดี ตอนหลังจึงรู้ว่าเขาสนในงานวิเคราะห์VI ระดับครัวเรื่อน แต่ตัวเองก็ได้รับบทเรียนว่าต่อไปต้องหัดชื่นชมตัวเองบ้าง...และไม่ลืมว่างานที่เรานำเสนอนั้นเรารู้ดีที่สุด

วันแรกทางผู้บริหารโครงการก็สรุป และเน้นว่าแต่ละประเทศมีข้อดีอะไรบ้างที่น่านำมาอวดกัน ศรีลังกาได้รับการชื่นชมมากในการศึกษาทางด้านส้งคม ไทยเราก็มีควันหลงจากการประชุมที่รามาฯ การฟังเสียงจากรากหญ้ามีความสำคัญ และการศึกษาได้เรียนรู้อะไรบ้างจากชาวบ้าน ก็การเป็นเรื่องกดดันว่า วันรุ่งขึ้นต้องอธิบายอย่างไร พวกเราเข้าใจตรงกับซินเธียหรือเปล่า เป็นคำถาม ที่ทำให้พวกเราต้องนอนดึกกันอีกรอบ พี่จิ๊บก็รับหน้าที่เรื่องนี้ไปนำเสนอ

วันที่ 2 ช่วงเปิดงานสุดยอดเลย มีผู้สื่อข่าวหลายสื่อ มีระดับรัฐมนตรีมาร่วมงานและกล่าวสุนทรพจน์ด้วย ประเทศเขาให้ความสำคัญมากและแสดงความชัดเจนในเรื่องนี้ในระดับนานาชาติ

หลังจากนั้นการควบคุมเวลาไม่ดีเลย แถมมีโปรแกรมผีแทรกมาอีก ไม่เป็นที่พอใจของเจ้าของเงิน และเจ้าภาพ เวลาที่ควรจะเป็นหลังเบรคเช้าต้องเลื่อนเป็นบ่าย นาวีนจะไม่ยอมให้หยุด แต่ก็จะเที่ยงแล้วนะ ก็เลยหลุดก่อน แล้วมาต่อ การเสนอวันนี้จะมีบางส่วนที่ซ้ำกันแต่จะเน้นส่วนที่จะนำมาทำข้อเสนอนโยบายตามที่แต่ละประเทศมีโดดเด่น

จบท้ายด้วยการสรุปของคนบริหารโครงการ เป็นครั้งแรกที่เห็นการทำงานแบบนี้ ก็ทึ่งเหมือนกันที่เขาสรุปงานที่แต่ละประเทศทำออกมาได้น่าสนใจ ที่สำคัญทำงานได้เร็วน่าเอาเป็นแบบอย่าง แต่ที่ไม่ดีคือไม่เข้าใจความต้องการของเจ้าของทุน และการประสานงานระหว่างทีมผู้บริหารโครงการและผู้ดำเนินงานในแต่ละประเทศเพื่อให้ได้ข้อมูลตรงตามเวลา พวกเราก็เลยมีการบ้านอีกหลังจากกล้บบ้านเรา ทั้ง ๆ ที่เราก็ได้พยายามทำงานในส่วนนี้แล้ว เหมือนทำงานไม่เสร็จสักที...ขอระบายหน่อย

จบงานก็ฉลองด้วยงานเลี้ยงที่ภัตราคารขนาดใหญ่มาก การจัดร้านก็กว้างขวาง รับแขกได้มาก มีอาหารให้เลือกมากมาย โต๊ะจำนวนมาก จัดเป็นชุ้มอาหารให้ไปเลือกกินกันตามชอบ และไม่อั้น บ้านเรามีหรือเปล่านะ...แต่เครื่องดื่มจะสั่งต่างหาก งานนี้ก็อิ่มไปตาม ๆ กัน

ประทับใจโรงแรมฮานอยนี้มากเรื่องมีผลไม้ให้หยิบทานทุกวัน ลิ้นจี่ที่นี่อร่อยมาก เนื้อหนา แถมราคาไม่แพง 1 เหรียญ ชื้อได้ 3 กิโล เป็นบ้านเราหน่อยไม่ได้คงกินกันสนุกไปเลย อากาศที่นี้ดีสำหรับไม้ผลหลายชนิดโดยเฉพาะไม้ผลเมืองหนาว ผลไม้ที่โรงแรมนำมาบริการแขกก็มีลิ้นจี่ แอลเปิ้ล แพร พีช ผลไม้อร่อยมาก

มาฮานอยต้องแวะเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยเก่าแก่ซึ่งไม่ไกลจากที่พักนัก นั่งรถแท็กซี่ประมาณ 15 นาที รถแท็กซี่มีลายขนาดตั้งแต่รถเล็กจากหลายยี่ห้อ ขนาดใหญกว่าที่จุคนได้ 7 คน นั่ง 2 แถวหลัง และ 1 คนหน้า ค่ารถเก็บตามมิเตอร์ รถเล็กก็เริ่มที่ 10,000 เงินเวียดนาม รถคันใหญ่กว่าเริ่มที่ 12,000 อัตรา ก็แตกต่างกัน ขนาดเจ้าภาพยังใช้รถแท็กซี่รับส่งคณะจากสนามบินมาโรงแรมเลย ผิดกับบ้านเราที่มีรถตู้คันงาม ๆ ไว้คอยรับส่งแขก
บรรยากาศบนถนนที่ดูวุ่นวายมาก

อากาศที่นี่ร้อนมาก ร้อนแบบเหงื่อเป็นน้ำเลยโดยเฉพาะเจ้าดา คนตัวใหญ่เหงื่อมากเหมือนอาบน้ำ ฝนตกทุกวันที่ไปอยู่ เวียดนามมีเรื่องราวเกี่ยวกับเต่าที่ดีจะเห็นได้ว่าแทบทุกที่จะมีเต่าให้เห็น รวมทั้งของที่ระลึกด้วยอาคารที่อยู่อาศัยในฮานอย เป็นที่สังเกตุว่ามีถังน้ำอยู่บนหลังคา

เพชรบรูณ์-เลย-เสิงสาง

การเดินทางจากเพชรบรูณ์ไปเลยผ่านเส้นทางที่เป็นภูเขาเนื่องจากการใช้เส้นทางของ รพช จากหล่มสัก -ตาดกลอย-ภูหลวง-วังสะพุง ผ่านเข้าหมู่บ้านและพื้นที่ทำกินทำให้รู้สึกเหมือนเดินทางทางภาคเหนือ บรรยากาศคล้ายกันมากมีการทำไร่บนที่ลาดชัน บนยอดเขา ถางและเผายังมีอยุ่ทั่วไป แต่ที่ไม่ลาดชันมากก็ เริ่มเห็นยางพาราเข้ามาบ้าง บางทีทางเลือกอาจจะมีไม่มาก หน่วยงานของทางราชการก็ไม่ได้เสนอทางเลือกให้มากมาย ทำให้การเกษตรที่ต้องใช้พื้นที่มาก ๆ ยังมีอยู่
มีที่น่าสนใจระหว่างทางมีไร่ยาสูบจำนวนมาก มีสถานีใบยาสูบท่าพลเป็นแหล่งรับซื้อ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีคนยาสูบในกรมวิชาการเกษตร มีแต่คนสูบยา
เลยมีการปลูกมันสำปะหลังกันพอควรโดยเฉพาะที่เอราวัน ท่าลี่ เชียงคาน แต่วัฒนธรรมการปลูกแตกต่างกัน เชียงคานยังมีการเอาแรงกันอยู่ ยังไม่มีรายงานเรื่องเพลี้ยแป้งระบาดในอำเภอนี้ คงมีเฉพาะที่เอราวัน เนื่องจากมีการปล่อยมันข้ามแล้งมา และมีคนนำท่อนพันธุ์จากต่างถิ่นเข้ามาในพื้นที่ การให้ผู้คนตระหนักถึงความเสียหายของเพลี้ยแป้งมันสำปะหลังสีชมพูนี้ยาก เราจึงเห็นต้นมันที่ปลูกใหม่แตกยอกหงิกออกมา ต้องลองเจอด้วยตนเอง เนื่องจากมีเวลาน้อยได้พูดคุยกับทีมเคลื่อนที่เร็วของจังหวัดก็ได้ทราบสถานการณ์ และไปสำรวจเพื่มเติมก็พบว่ามีอยู่ เลยยังไม่เข้าฤดูฝน ฝนยังไม่มากพอที่จะช่วยควบคุม ทางศวพ.เลยก็ขอไปทางศวร.ขอนแก่นเพื่อนำแตนเบียนมาปล่อย แลกกับเพลี้นแป้งสีชมพูที่ขอนแก่นบอกว่าหายากแล้ว
ขอนแก่น อ. น้ำพอง มีเพลี้ยแป้งสีชมพูทำลายจนหงิกระหว่างจากอุบลรัตน์ทางเข้าขอนแก่นพบหลายแปลง มีแตนเบียนที่เพิ่งออกมาจากยอดมันที่เก็บมาจากกำแพงเพชร เลยปล่อยไป ถ้าเขารอดก็น่าจะช่วยได้มากถึงแม้จะมีแตนเบียนจำนวนน้อยมากก็ตาม
ผ่านทางเสิงสาง-ครบุรี ทางเขตนี้แปลงติดต่อกันขนาดใหญ่มาก ๆ มีมันข้ามแล้งจำนวนมากและถูกทำลาย ช่วงที่สำรวจมีฝนตกมาแล้ว เราจึงเป็นยอดมันเริ่มคลายตัวไม่หงิกแล้ว ไม่เจอเพลี้ยแป้งสีขมพูในยอดที่หงิก แต่ยังบอกไม่ได้ว่าไม่มี และพบแมลงช้างจำนวนมากส่วนใหญ่อยู่ในรูปดักแด้ เก็บยอดมา 2-3 วันก็ออกเป็นตัว ช่วงนี้เกษตรกรกำลังตัดท่อนพันธุ์ไปปลูก-ขาย ใครเอาท่อนพันธุ์จากแหล่งนี้ไปปลูกต้องระวัง และควรเข้าโปรแกรมทำให้ท่อนพันธุ์สะอาด

การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

สัปดาห์ที่แล้วไปจัดนิทรรศการที่สุโขทัย 18-20 มีนาคม แต่ก่อนเดินทางที่กรุงเทพมีฝนตกหนัก ตรวจสอบกับหลาย ๆ พื้นที่ที่มีคนรู้จักก็ไม่มีฝนที่สุพรรณบุรี นครราชสีมาแต่ไม่ได้ถามทางสุโขทัย ปรากฏว่าเดินทางไปกับฝนตลอดทาง เดิมกะว่าจะแวะดูพื้นที่มันสำปะหลังแถวขารุวรลักษณบุรีก่อนเพราะได้ข่างจากพี่อัมพรว่ามีผู้แจ้งข่าวเกี่ยวกับเพลี้ยแป้งระบาดในมันอย่างกว้างขวาง แต่จากประสบการณ์ที่ไปทำงานในพื้นที่กำแพงบ่อย ๆ น่าจะเป็นเพลี้ยแป้งสีเทามากกว่า เนื่องจากในช่วงที่ผ่านมาพบเพลี้ยแป้งสีชมพูน้อยมากเนื่องพื้นที่กำแพงเพชรมีการนำแตนเบียนไปปล่อยจำนวนมากในปัที่ผ่านมา เฉพาะทีมตัวเองก็หลายพันคู่ และยังที่สมาคมผู้ประกอบการมันฯได้รับจากมูลนิธิมันสำปะหลังแห่งประเทศไทยอีกหลายพันคู่ และพบว่ามีการปรับตัวได้ดีอยู่รอดในสภาพธรรมชาติ แม้ว่าบางช่วงสภาพอากศจะไม่เอื้ออำนวยทั้งแล้งมาก ร้อนมาก ฝนตกมาก ครบรส ก่อนหมดฝนก็พบเพลี้ยแป้งสีเขียวมาก แต่ก็พบแตนบี้ยท้องถิ่นจำนวนมากมาย แต่ช่วงเดือนกุมภาพันธุ์สีเขียวน้อยลง สีเทามากขี้น และพบสีชมพูตัวอ้วน ๆ น่ากินแต่จำนวนไม่มาก สัดส่วนช่วงนี้ต้องยอให้สีเทากินขาด ขนาดเกาะที่ยอด และมีน้ำหวานเยิ้ม
ถ้าฝนมากขนาดนี้ก็ไม่จำเป็นต้องให้ความสนใจในการควบคุมเพลี้ยแป้ง ฝนช่วยลดประชากรได้แน่นอน แต่ก็อยากไปดูพื้นที่จริง ๆ ยืนยันอีก
สภาพอากาศช่วงนี้ถ้าจะให้อธบายเหตุน่าจะมาจากสึนามิด้วยเพราะมีการเปลี่ยนแปลงทิศทางการเคลื่อนที่ของมวลที่เป็นของเหลวและอากาศ เราจึงพบสภาพอากาศที่โหดร้าย หนาวจัดกว่าฤดูหนาวปีนี้ของบ้านเรา
ฝนตกถล่มถลายนี่ฤดูฝนมาถึงแล้วหรือ หากคิดตามเงื่อนไงที่ใช้กำหนดกากมาของฤดูฝนก็ต้องบอกว่าฝนมาแล้ว
พูดถึงสุโขทัยที่ไปจัดงานเย็นวันที่ 17 ฝนตกอากาศหนาวเย็นมาก แต่หลายคนก็หวังว่าวันรุ่งขึ้นฝนคงหยุด แต่ละหน่วยงานก็จัดนิทรรศการก็เสร็จวันนั้น กลับไปพักผ่อน รุ่งเช้ามาน้ำฝนขังสวนสวนของบางหน่วยงานก็ลอยไปกับน้ำ เจ้าภาพระดมสูบน้ำเพราะน้ำสูงประมาณครึ่งน่อง ฝนก็ตกพรำ ๆ ยังไม่หยุด พอสาย ๆ ก็ยุบ ฝนหยุด ทั้งคนมาเที่ยวงานและคนจัดงานต้องหาซื้อรองเท้าบูทมาใส่ เพราะเละไปทั้งงาน คนจัดก็ใจสู้ไม่ถอยต้องขอชมเชย สอพ. สปผ.ที่ทีมงานยังอยู่ในบูทอย่างเข็มแข็ง บ่ายแล้วก็ยังอยู่เต็มทีม ...หลวมตัวมาแล้วก็ต้องทำให้สมบรูณ์ แต่หลาย ๆ บูทก็พักยกแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่รวมทั้งทีมเรมด้วย พอเจ้าภาพแสดงความจำนงว่าไม่ต้องอยู่ช่วยก็ได้เลยตัดสินใจกลับมาเลย
มอบมรดกทั้งระบบงานบนเว็บลงไว้ในเครื่องคอมพิมเตอร์ของสุโขทัย และโปสเตอร์ แผนที่ต่าง ๆ ให้โนไปจะเจ้าของพื้นที่จะได้นำไปใช้ประโยชน์ได้ การใช้พันธุ์มันสำปะหลังให้เหมาะสมกับพื้นที่ปันี้เป็นงานที่ยอดหิดมาก ทำข้อมุลให้ไม่ทัน ทั้งส่วนที่อยากนำไปเผยแพร่ในรูปเอกสารและดำเนินโครงการต่อเนื่อง

วันนี้ฝนตกตั้งแต่เช้าตรู่ มาทำงานกันไม่ได้บ้าง สายบ้าง ขนาดบ้านที่อยู่น้ำยังขังระบายไม่ทัน หลังจากเกข้อมูลปริมาณฝน 90 มม. เลยนึกถึงโคราชเพราะพรุ่งนี้จะจัดงานใหญ่ เสียดายที่ไปไม่ได้แต่ส่งคนไปช่วยก็หวั่น ๆ ว่าจะมีฝนหรือเปล่า ยังไงเสียอย่าให้ฝนตกเป็นอุปสรรค์ก็แล้วกัน

ข้อสังเกตเกี่ยวกับภูมิอากาศที่เปลี่ยนแปลง

ในช่วงปีที่ผ่านมาและปีนี้เราคงสังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงต่างๆของพืชที่เกี่ยวข้องกับภูมิอากาศ ปี 2552/33 แห้งแล้งรุนแรงจนมันสำปะหลังที่เคยปลูกไม่ต้องดูแลมากมาเพิ่มค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับสารป้องกันกำจัดแมลง เพื่อจัดการกับเพลี้ยแป้งมันสำปะหลังสีขมพู แต่ความแห้งแล้งก็ยาวนานกระทบฤดูฝนปี 53 ทำให้ช่วงต้นฝนไม่มีน้ำพอสำหรับการปลูกพืช มันสำปะหลังก็เห็นได้ชัดเจนว่าถ้าเกษตรกรตั้งใจจะปลูกต้นฝนก็ไม่ได้ปลูก ปลูกแล้วก็ต้องปลูกอีกเพราะว่าไม่งอก พอปลายฝนก็ตกกระหน่ำ แต่ก็ดีได้ประโยชน์เกี่ยวกับการควบคุมเพลี้ยแป้ง จนกระทั้งบัดนี้ยังไม่มีรายงานเสียหายเกี่ยวกับเพลี้ยแป้งสีชมพู
พืชอื่น ๆ ก็อยากให้คนที่ทำงานลองมาช่วยกันบันทึกเรื่องราวที่ท่านสังเกตุได้ โดยเขียนในส่วนแสดงความคิดเห็น เช่น ปี 53 เรายังไม่ได้กินมะม่วงเลยก็หมดแล้ว ปีนี้มะม่วงที่ออกก่อนก็ออกไปแล้วแต่ส่วนที่เป็นดอกชุดใหญ่ยังไม่ออก ข้อสังเกตุนี้จะได้จากสุพรรณบุรี กำแพงเพชรเป็นหลัก

วันหยุดปีใหม่ปีกระต่าย

ได้หยุดยาว ๆ และหยุดทำงานจริงๆ พักผ่อนหลังจากตรากตรำทรมานร่างกายมาหลายเพลา กลับบ้านสุพรรณ ปีนี้จัดว่าหนาวมาก ทำให้ไม่อยากไปที่ที่หนาวเลยเพราะว่าจะเป็นการทรมานร่างกาย ที่บ้านมะปรางเริม่ออกดอก และดอกบาน มะม่วงที่ดิดผลขนาดนิ้วมือเริ่มมีให้เห็นปีนี้มะม่วงออกก่อนฤดูมาก ส่วนฤดุของเขาจริง ๆ ไม่แน่ใจว่าจะถึงเมื่อไร จำได้ว่าฝนตกมาห่าใหญ่ช่วงธันวาคม ก็เป็นฝนชะช่อมะม่วงไปด้วย อาจเป้นสาเหตุหนึ่งที่ทำให่มะม่วงที่บ้านติดมากกว่าทุกปี เพลี้ยจั๊กจั้นมะม่วงก็ยังไม่หมดยังคงหลบอยุ่ตามพุ่มใบมะม่วง ขนุุนเริ่มแก่เก็บได้
ก่อนปีใหม่ไปพื้นที่แถวกำแพงเพชร มันสำปะหลังอีกตามเคย ปีนี้หลายไร่ยังไม่เก็บผลผลิต เนื่องจากรอราคาให้เป้นที่พอใจ หากจะให้ประเมินผลผลิต ปีนี้ไม่เสียหายเหมือนปีที่แล้วที่โดยเพลี้ยแป้งทำลาย การปล่อยแตนเบียนควบคุมได้ผล ประกอบกับสภาพอากาศที่เอื้ออำนวยช่วยได้มาก การอดทนจนผ่านช่วงแล้งที่ยาวนานในต้นปีเป็นช่วงที่ต้องผ่านแรงกดดันมาก
ปัญหาที่น่าจะเป้นข้อสรุปได้ชัดเจนคือ
1. การรู้จักแมลงศัตรู เกษตรกรจำนวนมากแยกไม่ออกว่าแมลงที่เป็นคืออะไร อะไรก็เหมารวมไปหมดทำให้ไม่รู้สถานการณืทีีเป็นจริง หรือมีการใช้สารเคมีป้องกันเนื่องจากใข้ประสบการณืในอดีตมาตัดสินใจ ทั้ง ๆ ที่ปีนี้เพลี้ยแป้งสีชมพูน้อยมาก
2. ควรให้เกษตรกรได้รู้จักศัตรูธรรมชาติ หลายแปลงที่พบในปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะในช่วงหลังฝนแมลงศัตรูธรรมชาติมาก ที่มีบทบาทมากในช่วงที่ผ่านมาคือ แตนเบียนท้องถิ่น เขามีลักษณะที่ชัดเจนคือ มีสีเหลือง เคลื่อนที่เร็ว เบียนเพลี้ยแป้งสีเขียว และยังพบแตนเบียนเพลี้ยแป้งสีชมพูอยู่ ที่ยอดมาเลยคือเขาสามารถผ่านช่วงที่มีอาหารน้อยมาก และฝนที่ตกหนักมาได้
3. การใช้สารเคมีที่ฟุ่มเฟีอย เกษตรกรคิดว่าการใช้สารเคมีเป้นทางออกที่ดีที่สุด แต่จริงๆ แล้วทำให้การควบคุมโดยธรรมชาติถูกทำลาย หลังฝนตกหนักสัก 1 สัปดาห์ หากไปดูแปลงที่เดิมเราเคยเห็นมีเพลี้ยอยู่ใต้ใบเต็มไปหมด จะมีลักษณะเป็นซากดำ ๆ แห้ง ๆ มีเกษตรกรรายหนึ่งบอกว่าเขาเพิ่งฉีดยาก่อนฝนตก 1 วัน และรู้สึกดีใจว่าการควบคุมได้ผล หากพิจารณาโดยชัดเจนแล้วการฉีดพ่นครั้งนั้นไม่ได้ผลหรือมีผลทำกับไม่ได้ทำอะไรเลย
"ต้องใจแข็ง" การปลูกมันสำปะหลังในปีพศ.นี้ไม่ต้องกังวลคอยฉีดยา การชุบท่อนพันธุ์ยังจำเป็น การใช้ยาฆ่าแมลงระหว่างปลูกไม่มีความจำเ ป็น ปล่อยให้แมลงศัตรูธรรมชาติควบคุมกันเอง เราจะได้ไม่ต้องเจอบทเรียนราคาแพงที่ยาฆ่าแมลงอะไรก็เอาเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลในนาข้าวไม่อยู่

ฝนตกเดือนธันวาคม

ฝนตกเดือนธันวาคม เมื่อวันจันทร์ที่ 13 ฝนตกหนักตอนเช้ามืด วันนั้นหลายคนไปทำงานสาย นับว่าแปลกมากอากาศที่เปลี่ยนไป แต่ก็ไม่แค่นี้วันที่ 16 ก็ตกซ้ำอีกตอนเย็น

เพลี้ยแป้งมันสำปะหลังยังวนเวียนอยู่...ยังไม่วางใจ

ให้โอ๋ไปสำรวจเพลี้ยที่ระยอง เนื่องจากการสำรวจเดือนก่อนพบเพลี้ยแป้งสีชมพูขนาดที่ทำให้ยอดหงิก จากแปลงรวบรวมพันธุ์อายุมันประมาณ 2 เดือน พบวัชพืชมาก ต้นมีการเจริญเติบโตดีพบอาการแตกเป็นพุ่มแจ้บ้างเป็นบางต้น จากการสุ่มตัวอย่าง 50 ต้น พบอาการยอดหงิก 1 ต้น ในพันธุ์ระยอง 60 ซึ่งในยอดหงิกพบว่ามีเพลี้ยแป้งมันสำปะหลังสีชมพู พบทั้งในระยะถุงไข่ ตัวอ่อน และตัวเต็มวัย ส่วนเพลี้ยแป้งมันสำปะหลังอื่น ๆ ไม่พบว่ามีการระบาด โดยเฉพาะเพลี้ยแป้งสีเขียวซึ่งมีปริมาณลดลงอย่างมากจากครั้งที่สำรวจเมื่อวันที่ 29 กันยายน 2553 และพบแมลงศัตรูอื่น ๆ ของมันสำปะหลัง เช่น แมลงหวี่ขาวแต่พบในปริมาณน้อย นอกจากนี้ยังพบแตนเบียนเพลี้ยแป้งสีชมพูตัวเมีย 1 ตัว

แปลงทดสอบของอ.สุเทพ ต้นมันสำปะหลังไม่สม่ำเสมอกัน วัชพืชมาก และพบลักษณะอาการยอดหงิกหลายต้น ซึ่งในยอดหงิกพบเพลี้ยแป้งสีชมพู พบทั้งในระยะถุงไข่ ตัวอ่อน และตัวเต็มวัยเป็นจำนวนมาก โดยต้นที่แสดงอาการยอดหงิกนั้นจะพบเพลี้ยแป้งสีชมพูเข้าทำลายทุกยอดจากการสอบถามเจ้าหน้าที่ที่ศูนย์วิจัยพืชไร่ระยอง ทราบว่าไม่มีการปล่อยแตนเบียนเพลี้ยแป้งสีชมพูแล้ว ส่วนที่พบแตนเบียนเป็นแตนเบียนที่ปล่อยในครั้งก่อน ๆ ซึ่งจะพบในแปลงเฉลี่ยประมาณ 1 – 7 ตัว มีข้อสังเกตุเกี่ยวกับแปลงที่พบเพลี้ยแปลงนี้ และการไม่พบในแปลงอื่นๆ ประกอบกับการตรวจสอบกับปริมาณน้ำฝนจากสมมติฐานเดิมน่าจะต้องมีประเด็นอื่น เพิ่มเติมเช่น การดื้อยา กลไกลภายในของพืชเอง